De (festival)favorieten van 2014

2015 is alweer een tijdje begonnen, maar bij Cultuurbos blikken we toch nog even terug op het voorbije jaar. 2014 was rijkelijk gevuld met goede films, denk maar aan Boyhood, The Grand Budapest Hotel, The Wind Rises, Ida en Nebraska. Maar hoe goed een filmjaar ook is, er zijn altijd wel films die tegenvallen. Voor ons was dat bijvoorbeeld Interstellar, een film die zowel een blockbuster als een  diepzinnige arthouse film wou zijn en daardoor de bal tweemaal net missloeg. Nolan deed met deze film wel wat we ondertussen van hem gewend zijn: hij liet ons een beetje op onze filmische honger zitten. Al met geen slechte film, maar er had meer ingezeten.

Gelukkige zijn ook steevast verrassingen. Starred up bijvoorbeeld een harde gevangenisfilm met sterk script en schitterend acteerwerk. Of The Lego Movie waarin met (CGI) lego steentjes en figuurtjes een wervelend en  komische verhaal werd verteld en de kijker nooit het gevoel kreeg naar een grote speelgoedcommercial te kijken. En dan zijn er tot slot nog de films die discussie oproepen, bijvoorbeeld Under the Skin zowel genoemd als beste en als slechtste film van het afgelopen jaar.

Toch zijn zijn recensenten en fervente filmgangers het meestal in grote lijnen wel eens. De top 10 kan er wel iets anders uitzien afhankelijk van interesse, wat men exact zag en persoonlijke voorkeuren (wij hebben bijvoorbeeld steevast enkele animatiefilms in onze lijst) en de volgorde kan verschillen, maar erg spannend is het doorgaans niet. Daarom bij Cultuurbos twee alternatieve lijstjes: hieronder een met het beste van wat we zagen op festivals, maar wat spijtig genoeg (nog) niet in de zalen kwam en in een latere post een met oudere films.

De festivallijst (in willekeurige volgorde)

1) Song of the Sea (2014, Ierland, Tomm Moore)
Tweede feature van Tomm Moore, gebaseerd op Keltische volksverhalen. Moore bewijst met zijn films dat 2D niet dood is en dat je er prachtige dingen mee kan doen. Met Brendan and the Secret of Kells was hij de verrassing van de Oscar nominaties in 2010, hopelijk zit er dit keer meer in. De Nederlandse versie komt in februari in de bioscoop.

2) The Boy & The World (2013, Brazilië, Alê Abreu)
Deze winnaar van de prijs voor beste lange animatiefilm en de publieksprijs in Annecy bewijst dat je geen ingewikkelde karakterontwerpen nodig hebt om je publiek te ontroeren.

3) Until Sbornia do us part (2013, Brazilië, Otto Guerra en Ennio Torresan Jr.)

Eveneens een animatiefilm gebaseerd op Tangos & Tragedies, een musical die al 25 jaar wordt opgevoerd in o.a. Brazilië en Portugal. De vertolkers werkten mee aan de film. een van hen is onlangs overleden en daardoor is deze film ook meteen een eerbetoon en blijvende herinnering aan een mooie traditie.

4) Uzamasa Limelight
 (2013, Japan, Ken Ochiai)
Japanse film over de overgang van Samurai films naar TV series waar de aandacht toch meer op het idool in de hoofdrol ligt. Winnaar van de publieksprijs op Camera Japan en later dit jaar mogelijk nog te zien in een aantal filmhuizen.

5) Hard to be a god (2013, Rusland, Aleksei German)

Deze sci-fi film neemt de kijker mee in een middeleeuws aandoende wereld vol modder, snot en andere lichaamssappen. Geen makkelijke film maar wel visueel overrompelend. De film is gebaseerd op een boek van Arkady and Boris Strugatsky, die eerder al het scenario van Tarkovsky’s Stalker schreven. German werkte in totaal bijna 13 jaar aan de film (6 jaar opnames, 7 jaar montage) en overleed voor hij hem af kon maken.

6) Han Gong-ju (213, Zuid-Korea, Lee Su-jin)
Film over het verwerken van trauma’s met een niet zo voor de hand liggende vertelstructuur. Lee Su-jin won met zijn kortfilms al meerdere prijzen en ook met deze eerste langspeelfilm oogst hij veel succes. In 2014 won Han Gong-Ju een van de Tiger awards op het IFFR. Spijtig genoeg krijgen die winnaars niet standaard een Nederlandse release want dat had deze film zeker verdiend.

7) The National Gallery (2014, VS/Frankrijk/UK, Frederick Wiseman)
Deze documentaire brengt het reilen en zeilen in het gelijknamige museum in London in beeld. Wiseman maakt sinds zijn debuut bijna elk jaar een film. Zijn favoriete onderwerp hierbij zijn maatschappelijke instituties, bv een zoo, een park, de balletgroep van de opera in Parijs,… Hij legt als het ware de ziel van het instituut en waar het voor staat, in dit geval schilderkunst, bloot. Een must see voor kunstliefhebbers.

8) Patema inverted (2013, Japan, Yasuhiro Yoshiura)
Japanse animatiefilm is nog steeds een klasse apart. Animatie wordt er zeker niet standaard gezien als iets voor kinderen en ook buiten de bekende Ghibli studio worden elk jaar pareltjes afgeleverd. In Patema inverted staat de wereld op zijn kop… of toch niet?

9) The Tale of Iya (2013, Japan, Tetsuichirô Tsuta)
Prachtige debuutfilm die meteen ook een ode brengt aan de klassieke Japanse film en grote regisseurs, maar volgens ons ook heel erg geïnspireerd is door Princess Mononoke.

10) Unforgiven (2013, Japan, Lee Sang-il)

Remake van de overbekende Clint Eastwood western met, hoe kan het ook anders samurai’s in plaats van cowboys. Hoewel sommige scenes erg herkenbaar, maar het is zeker geen letterlijke remake. Er is meer aandacht voor het verleden en de achtergrond van het hoofdpersonage wat de film meer diepgang geeft en ook de vertelstructuur is helemaal anders.